Friendship ; บันทึกของฉัน กับเรื่องของเขา

ข้อมูลเบื้องต้น

เป็นเรื่องราวของเด็กผู้หญิง หนึ่งคน กับ เด็กผู้ชาย หนึ่งคน
ที่มีมิตรภาพที่ยิ่งใหญ่
(เหรอ?)
 

เนื้อเรื่อง

คุณเคยคิดมั้ยว่า การที่เรารู้จักหรือสนิทกับใครสักคน... 

มันเป็นเพราะ """"""โชคชะตากำหนด"

กำหนดว่า คนๆนี้คือ คนที่จะเป็นเพื่อนของเราตลอดไป

ฉันรู้จักเขาครั้งแรกเมื่อนานมาแล้ว...

ตอนนั้น ระหว่างเราเป็นเพียงแค่เพื่อนร่วมชั้น

เราแทบจะไม่คุยกัน แต่แล้ววันหนึ่งมิตรภาพของเราก็เริ่มต้นขึ้น

วันนั้น ฉันเจอเขา ณ ที่แห่งหนึ่ง

เพียงประโยคแค่ไม่กี่ประโยคที่เราคุยกัน เหมือนมีด้ายเส้นบางๆผูกเราทั้งคู่ไว้

ตอนนั้นเองที่มิตรภาพของเราเริ่มก่อตัวขึ้น

เราเป็นเหมือนเพียงร่วมชั้นธรรมดา ที่ทักทายกันทุกวัน และทุกวัน

เวลาผ่านไป ความสัมพันธ์ที่เริ่มมากขึ้น และด้วยความชอบหลายๆ อย่างที่ตรงกัน

เราเข้ากันได้ดีมากขึ้น แล้วเริ่มพูดคุยอย่างสนิทสนมกว่าเดิม

วันหนึ่งเราได้นั่งใกล้กัน เราคุยกันเยอะขึ้น สนิทกันมากขึ้นไปอีก

จนถึง ณ จุดๆ หนึ่งที่ฉันพลาดพลั้ง กระทำบางสิ่งบางอย่างที่ไม่คาดคิดลงไป

เราทะเลาะกัน เริ่มห่างกัน จนเลิกคุยกัน

เวลาผ่านไป คนๆนึง ได้เข้ามาในชีวิตฉัน 

เขาช่วยให้พวกเรากลับมาสนิทกันได้เหมือนเดิม

แต่เขากลับเป็นคนที่จากพวกเราไปก่อนใคร

พวกเราสนิทกันมากขึ้น อย่างที่ใครๆ ต่างพูดว่า... 

การที่เราทะเลาะกันบ้างช่วยสร้างสีสันในชีวิต ช่วยให้เราเข้าใจใครบางคนมากขึ้น และทำให้เราสนิทกันมากขึ้น

พวกเราก็เช่นกัน หลังจากที่ผ่านเหตุการณ์นั้น มันรู้สึกเหมือนมีสายใยบางๆ เชื่อมฉันและเขาไว้ด้วยกัน

พวกเราเริ่มต้นความสัมพันธ์ครั้งใหม่ ในภาคเรียนใหม่ และที่นั่งใหม่

เราสองคนสนิทกันมาก แต่ก็แอบเสียใจกับการจากไปของใครคนหนึ่งไม่ได้

เขาคนนั้นยังอยู่ในความทรงจำของเราเสมอ แม้ว่าเขาคนนั้นจะย้ายจากเราไปไกล...

ในทุกๆวัน พวกเราจะมาเจอกันในตอนเช้า นั่งฝึกเครื่องดนตรีที่แต่ละคนถนัด

ในทุกๆวัน พวกเราจะนั่งข้างกัน เล่นกัน พูดคุยกัน และช่วยกัน

ใครๆต่างคิดว่าพวกเราเป็นมากกว่าเพื่อน แต่ในความเป็นจริงมันไม่ใช่แบบนั้น

ฉันยอมรับว่าฉันหลงรักในเสน่ห์และความเป็นตัวของเขา

แต่ความเป็นเพื่อน และมิตรภาพ ทำให้คำๆนั้น หากจะพูดออกไปก็คงยากเหลือเกิน

เขาเป็นเพื่อนที่ดีต่อฉันมาก จนฉันไม่อาจทำร้ายเขาได้

มิตรภาพ... คำนี้เป็นมากกว่าสิ่งอื่นใด ระหว่างฉันกับเขา

ความรักที่ฉันมีต่อเขา มันเป็นทั้งความรัก มิตรภาพ และความผูกพัน

แต่ฉันรู้ดีว่าไม่อาจที่จะเป็นมากกว่านี้กับเขาได้

เขาเป็นเพื่อนที่ดีมาตลอด และคิดว่าเขาคงจะเป็นเพื่อนที่ดีแบบนี้ของฉันตลอดไป

จนถึงวันหนึ่งที่เราต้องจากลากัน

เขาไม่อยากให้เราไป ...

 สุดท้าย... เขาก็ห้ามฉันไม่ได้

แต่ถึงแม้ว่าจะห่างกันมาไกลแสนไกล

ระยะเวลา และ ระยะทาง ไม่ได้มีผลใดๆ กับมิตรภาพของเรา

จนถึงตอนนี้ ฉันและเขา ก็ยังเป็นเพื่อนที่ดีต่อกันเหมือนเดิม

ทุกวันนี้ฉันยังโทรหาเขา ทักเขาผ่านทางโซเซียลมีเดียว่า "เป็นไง สบายดีเปล่า?"

และเขามักจะตอบฉันกลับมาทุกครั้งว่า ""สบายดี แล้วแกล่ะ?"

แม้ว่าเราจะได้เจอกันไม่กี่ครั้ง หลังจากที่ฉันจากเขามา มิตรภาพของเราก็ยังอยู่คงเดิม

เหมือนกับเส้นใยบางๆ ที่บอกให้รู้ว่า เพื่อนคนนี้จะเป็นเพื่อนเราตลอดไป

ดังนั้นมิตรภาพคือสิ่งสำคัญ หากรักษาได้ก็ควรรักษาไว้

และหากใครเจอเพื่อนที่คิดว่า 'เขาคนนี้แหละ คนที่จะมาเป็นเพื่อนเราตลอดไป'

ก็จงขอให้รักษาเพื่อนคนนั้นให้ดีที่สุด

เพราะคำว่ามิตรภาพ มันไม่มีวันสิ้นสุด